Stanisław Fijałkowski
Stanisław Fijałkowski urodził się 4 listopada 1922 w Zdołbunowie na Wołyniu (obecnie Ukraina). W latach 1944-45 został wywieziony do Królewca na przymusowe roboty. Studia rozpoczął w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w 1946 pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera. „Dyplom otrzymałem w 1951 roku, studiując przez kilka lat równolegle grafikę na Wydziale Grafiki i architekturę budowlaną na Wydziale Plastyki Przestrzennej. (…) Robiłem go u Ludwika Tyrowicza. (…) od 1949 roku pracowałem już jako asystent w pracowni malarskiej.”1 W 1965 roku uzyskał stopień docenta, w 1975 roku profesora nadzwyczajnego a w 1983 roku profesora zwyczajnego. W uczelni pełnił funkcje Prorektora, a następnie Dziekana Wydziału Grafiki. Pracował do 1993 roku. W 2002 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON , członkiem Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Salzburgu, Belgijskiej Królewskiej Akademii Nauki, Literatury i Sztuk Pięknych w Brukseli. Został odznaczony między innymi Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Gloria Artis. Prace Stanisława Fijałkowskiego były prezentowane na kilkuset wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Artysta reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). Dzieła Stanisława Fijałkowskiego znajdują się wielu kolekcjach muzealnych w Polsce, a także za granicą, m.in. w Tate Gallery w Londynie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Kunsthalle w Hamburgu, Galerii Trietiakowskiej i Muzeum Puszkina w Moskwie.
Bibliografia:
- Stanisław Fijałkowski, Łódź, [1990],
- Stanisław Fijałkowski, Poznań, cop. 2003,
- Stanisław Fijałkowski, Lata nauki i warsztat, Łódź, 2002.
1 Fijałkowski, S.: Lata nauki i warsztat, Łódź, 2002, s. 8.