Andrzej Turowski doktorem honoris causa.

      Uroczyste nadanie doktoratu honoris causa Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego Andrzejowi Turowskiemu, na wniosek Rady Wydziału Edukacji Wizualnej, odbyło się 7 października 2004 roku.
Andrzej Turowski urodził się w roku 1941. W latach 1959-1965 studiował prawo oraz historię sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Stopień doktora uzyskał w roku 1972 na podstawie rozprawy „Konstruktywizm polski. Próba rekonstrukcji nurtu 1921-1936”, a w roku 1983 stopień doktora habilitowanego za rozprawę „Wielka utopia awangardy. Artystyczne i społeczne utopie w sztuce rosyjskiej 1920-1930”.
       Po ukończeniu studiów, w latach 1965-1984, podjął pracę w macierzystej uczelni w Instytucie Historii Sztuki. W drugiej połowie lat 60. nawiązał współpracę, tworząc program artystyczny Galerii Odnowa, a od lat 70. także Galerii Foksal. Współpracował z teatrem Cricot 2 Tadeusza Kantora. W tym czasie nawiązał kontakty i bliską współpracę z ówczesnym dyrektorem Muzeum Sztuki w Łodzi, Ryszardem Stanisławskim. W roku 1984 wyjechał na stałe do Francji, gdzie podjął pracę jako profesor wizytujący w Ecole de l’Architecture de la Villette w Paryżu. W 1985 roku otrzymał nominację na profesora associé w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie Clermont Ferrand II, a w roku 1990 został profesorem tytularnym Université de Bourgogne w Dijon, gdzie do 2000 r. kierował Centre de Recherche Comparative sur les Avant-gardes. W Polsce tytuł profesora uzyskał w roku 2003.
Jego zainteresowania artystyczne i naukowe koncentrują się głównie na sztuce i architekturze 20. Wieku, a zwłaszcza na modernizmie i sztuce awangardowej w Polsce, Francji i Rosji.
       Jest autorem wielu książek oraz kilkuset artykułów (wstępy do katalogów, opracowania krytyczne, recenzje, eseje), m. in.:
 W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979.
 Konstruktywizm polski. Próba rekonstrukcji nurtu (1921-1934), Wrocław 1981.
 Wielka utopia awangardy. Artystyczne i społeczne utopie w sztuce rosyjskiej 1910-1930, Warszawa 1990.
 Awangardowe marginesy, Warszawa 1998.
 Między sztuką a komuną. Teksty awangardy rosyjskiej 1910-1932, Kraków 1998.
 Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000.
 Malewicz w Warszawie. Rekonstrukcje i symulacje, Kraków 2002.
 Supremus Malewicza, Warszawa 2004.
 Parowóz dziejów, Warszawa 2012.
 Sztuka, która wznieca niepokój. Manifest artystyczno-polityczny sztuki szczególnej, Warszawa 2012.
 Papież awangardy. Tadeusz Peiper w Hiszpanii, Polsce, Europie, Warszawa 2015.
       Był współorganizatorem i kuratorem wielkich międzynarodowych wystaw, w tym: światowej wystawy konstruktywizmu (1976), L’Europa dei razionalisti, Mediolan-Como (1989), Europa, Europa, Bonn 1994, (z Ryszardem Stanisławskim), Fin des temps! L’histoire n’est plus, Toulon 2004, Supremus Malewicza, Warszawa 2004, Pomnikoterapia Krzysztofa Wodiczki, Warszawa 2006, Svegliato e sogna, Wenecja 2009, Powtórka z teorii widzenia, Warszawa 2010 oraz Particolare, Wenecja 2011.
Bibliografia:
 Gazeta Wyborcza, 7.10.2004 r.
 http://ca.org.pl/turowski/
 http://www.poznan.pl/mim/main/prof-andrzej-turowski-francja,p,12973,19229,19232.html
opracowała Julita Dobrzeniecka